Bayram Uzerine…

Ailemden uzakta, ilk bayramımı geçirdim, ülkemden, dostlarımdan uzakta…Burada bayram benim için sıradan bir gün olmaktan öteye gidemedi..Aynı insanlar, aynı mekan ama en önemlisi de aynı ortam…Bayramda yalnız olmak gerçekten çok kötüymüş ve zaten ramazanında tadı yoktu bu sene benim için. Sahur yoktu bu sene, sahurda gezen ve bazen sürekli bizim kapının onunda çalmasına sınır olduğum davulcularda yoktu…Sıcacık, dumanı üstünde, mis gibi kokan ramazan pideleri de yoktu, donatılmış iftar sofrasının başında okunacak ezanı, patlayacak topu beklemekte… Dedim ya bu sene bayram benim için dostları ziyaretlerden, annemin yaptığı leziz baklavalardan, sürekli ş
eker yemekten, erkenden kalkıp heyecanla bayram namazına gidip ardından da camide yaşlı amcalarla, dedelerle bayramlaşmalardan çok ama çok uzaktı… Sadece normal bir gündü…Normal bir gün…Fakat ben genede erkenden kalktım bu bayram… Gece çok geç yatmam sebebiyle vücudumun verdiği "yat" tepkilerine ve sıcacık yatağa rağmen erkenden kalktım genede… Biraz oturup dinledim şehri sessiz ve ardından telefonuma sarılıp ailemi aradım…Bir kez daha aklımdan "ne işim var benim buralarda?" sorusu geldi geçti bir anlık… Ardından ailemin diğer fertlerini arayıp, arkadaşlarıma, dostlarıma, sevdiklerime mesajlar yolladım…Ve benim için bu ramazan bayramı kısmen de olsa bitti. Aslında daha birçok şey yazabilirim ama Çetin Altan’dan "tebrik" isimli bir şiirle bitireyim yazıyı..O daha güzel açıklıyor durumu.

Herkes mesut, herkes sen,
Sevinip koşan, gülen..
Anladım bayram gelmiş.
Kimsesizlere meğer,
Bu neş’e dolu günler
Bin azaba bedelmiş.
Bari bir kart göndersem,
Dedim, bir dosta da ben.
Çok tereddüt etmeden
İsmini yazdı kalem.
Ve şöyle daldım bir an,
Ne geçti ki aklımdan
buğulandı gözlerim.
Neyse uzandı laflar;
Bayramını kutlar
Saadetler dilerim.